Edward Rydz urodził się 11 marca 1886 r. w Brzeżanach w dawnym województwie tarnopolskim. Jego ojciec był podoficerem armii austriackiej.
Został wcześnie osierocony i wychowywany w bardzo skromnych warunkach przez dziadków od strony matki. Uczęszczał do gimnazjum w Brzeżanach. W 1905 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. W okresie szkolnym należał do tajnego kółka samokształceniowego i socjalistycznej organizacji „Promień”.
Od 1908 r. należał do Związku Walki Czynnej. W latach 1910-1911 odbył obowiązkową służbę wojskową w 4 i 24 pułku piechoty w Wiedniu. Od 1910 r. był członkiem Związku Strzeleckiego w Brzeżanach, pełniąc funkcję zastępcy komendanta. Wówczas przyjął pseudonim Śmigły.
W 1915 r. uczestniczył w walkach nad Nidą, w boju pod Konarami i pod Tarłowem. Od września do końca października 1915 r. zastępował na Wołyniu dowódcę I Brygady. W tym czasie walczył pod Jabłonką, Kuklami i Kamieniuchą. W lipcu tego roku dowodził pułkiem w bitwie pod Kostiuchnówką, a następnie w walkach nad Stochodem. - Tam gdzie uderza Śmigły, tam musi być wynik dodatni, tam gdzie on gospodaruje ład – pisał Juliusz Kaden-Bandrowski w tomie wspomnień „Piłsudczycy”.
Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. w Legionach Polskich został komendantem głównym Polskiej Organizacji Wojskowej. Tworzył struktury konspiracyjne na wschodzie, m.in. w Kijowie. Tam poznał swoją przyszłą żonę – Martę Zaleską – która służyła jako łączniczka w Organizacji Werbunkowo-Agitacyjnej.
Na początku listopada 1918 r. objął funkcję ministra spraw wojskowych w Tymczasowym Rządzie Ludowym Republiki Polskiej w Lublinie, otrzymując stopień generała. Formalnie pełnił tę funkcję w zastępstwie Piłsudskiego, który wciąż przebywał w niewoli. 10 listopada wydał POW rozkaz rozbrajania Niemców.
W grudniu 1918 r. został dowódcą Okręgu Generalnego Warszawa. W lutym 1919 r. stał na czele Grupy Operacyjnej „Kowel”, a następnie jako dowódca 1 Dywizji Piechoty Legionów w kwietniu tego roku kierował akcją zdobywania Wilna. Od grudnia 1919 do stycznia 1920 r. dowodził kampanią na Łotwie. Współdziałał z wojskami łotewskimi. 3 stycznia 1920 r. zdobył twierdzę w Dyneburgu. Awansowany do stopnia generała dywizji w kwietniu 1920 r. Za zasługi dla łotewskiej niepodległości został odznaczony orderem Pogromcy Niedźwiedzia.
Po śmierci Piłsudskiego 12 maja 1935 r. na podstawie dekretu prezydenta Ignacego Mościckiego objął stanowisko Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, dające ogromne uprawnienia.
10 listopada 1936 r. Śmigły-Rydz otrzymał stopień generała broni. Dzień później w Święto Niepodległości dekretem prezydenta Mościckiego mianowany został Marszałkiem Polski.
W czasie kampanii polskiej Śmigły-Rydz pełnił funkcję Naczelnego Wodza. W nocy z 6 na 7 września opuścił Warszawę i przeniósł swoją kwaterę do twierdzy w Brześciu nad Bugiem. Ocena działań marszałka Śmigłego-Rydza w 1939 r. jest tematem sporów i dyskusji. Część historyków analizując popełnione przez niego błędy, zwraca uwagę na zbyt wczesne przeniesienie kwatery Naczelnego Wodza z Warszawy do Brześcia oraz podejmowanie spóźnionych działań.
W napisanym we wrześniu 1941 r. tekście były wódz naczelny odnosząc się do stawianych mu zarzutów dotyczących kampanii polskiej 1939 r., wyjaśniał: „Dziś żyjemy pod świeżym wrażeniem klęski, powstają w nas te same uczucia samooskarżenia, jak u naszych pradziadów po rozbiorach. W blasku zwycięstwa topnieją wszystkie winy, w mroku klęski nawet słabości i omyłki urastają do rozmiarów zbrodni. Ludzie szukają winnych, głoszą pomstę za swój zawód, za swoje nieszczęście”.
Śmigły-Rydz zmarł na atak serca 2 grudnia 1941 r. Pochowany został na cmentarzu powązkowskim pod nazwiskiem Adama Zawiszy. Przedstawiane przez generałową Maxymowicz-Raczyńską okoliczności śmierci marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza do dziś są podważane przez część publicystów historycznych. Według wysuwanych przez nich hipotez grudniowy pogrzeb był mistyfikacją. Według kilku odrębnych hipotez marszałek miał umrzeć w sierpniu 1942 r. w sanatorium w Otwocku lub został zamordowany na polecenie dowództwa Armii Krajowej. W celu rozwiania wątpliwości w listopadzie 2021 r. zespół Biura Poszukiwań i Identyfikacji IPN przeprowadził na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie prace ekshumacyjne. Planowane badania genetyczne mają ostatecznie potwierdzić, że pochowanym na Powązkach jest marszałek Śmigły.
