Stało się tak wskutek reformy administracyjnej, w wyniku której powołano w Polsce 3 nowe województwa - w tym opolskie i zielonogórskie. Od tego momentu do 1975 roku w Polsce funkcjonowało 17 województw.
Województwo koszalińskie zostało utworzone 6 lipca 1950 roku ze wschodniej części dużego, obejmującego niemal całe Pomorze Zachodnie, województwa szczecińskiego. Obejmowało obszar ponad 18 tysięcy kilometrów kwadratowych, co dawało mu 10 miejsce w kraju. Charakteryzowało się mniejszą od innych gęstością zaludnienia.
Jak wynika z danych spisu powszechnego, tereny te zamieszkiwało 518 tysięcy mieszkańców. W 1972 liczyło 13 powiatów ziemskich i 2 grodzkie (Koszalin i Słupsk). Największym powiatem był szczecinecki. Jego powierzchnia przekraczała ponad 2200 km kwadratowych. Najmniejszym kołobrzeski - 769 km kwadratowych.
Chociaż stolicą województwa był Koszalin - 69 tysięcy mieszkańców, to według danych z 1972 roku największym miastem z największym potencjałem przemysłowym był Słupsk liczący prawie 72 tysiące mieszkańców. Najmniejszym ośrodkiem było Miastko. Liczba mieszkańców w całym powiecie przekraczała niewiele ponad 37 tysięcy.
Województwo koszalińskie miało charakter rolniczo-przemysłowy. Stopniowo coraz większą rolę w jego rozwoju zaczęła odgrywać turystyka. W tym kształcie przetrwało do 1975 roku, kiedy to w wyniku kolejnej reformy, ze wschodnich jego części, utworzono woj. słupskie, natomiast południowe powiaty weszły w skład powstałego województwa pilskiego.
pg/mt
