
fot. wikimedia
28 sierpnia 1946 roku, wykonano wyroki śmierci na Danucie Siedzikównie, pseudonim „Inka” oraz podporuczniku Feliksie Selmanowiczu, pseudonim „Zagończyk”. Skazani przez komunistyczny sąd żołnierze wyklęci zostali rozstrzelani w więzieniu przy ulicy Kurkowej w Gdańsku.
Danuta Siedzikówna „Inka” była sanitariuszką 5. Wileńskiej Brygady Armii Krajowej, odtworzonej i dowodzonej przez Zygmunta Szendzielarza „Łupaszkę”, także zamordowanego potem przez komunistów. W czerwcu 1946 roku została wysłana do Gdańska po zaopatrzenie medyczne. Tam, w lipcu 1946 - w wyniku zdrady - została aresztowana i poddana brutalnemu śledztwu. Odmówiła składania zeznań i 3 sierpnia 1946 została skazana na śmierć.
Podporucznik Feliks Selmanowicz „Zagończyk” walczył w 3., 4. oraz 5. Wileńskich Brygadach AK. Od marca do czerwca 1946 roku, pluton, którym dowodził dokonał szeregu akcji między innymi w Gdańsku, Sopocie, Olsztynie i Tczewie, zdobywając broń oraz gotówkę, która została przekazana oddziałowi „Łupaszki”. Aresztowano go w lipcu 1946 roku i także skazano na karę śmierci.
W chwili egzekucji „Inka” miała niespełna 18 lat, a „Zagończyk” - 42 lata.
28 sierpnia 1946 roku, Danuta Siedzikówna „Inka” oraz Feliks Selmanowicz „Zagończyk”, zostali zamordowani przez komunistów. Pamięć o Bohaterach Niezłomnych! pic.twitter.com/sHcQnX35GM
— PL1918 (@PL1918) 28 sierpnia 2019
IAR