Julia Hartwig urodziła się 14 sierpnia 1921 roku. Zadebiutowała w 1936
roku, jako niespełna 15-letnia dziewczyna, wierszem w międzyszkolnym
piśmie literackim. Jej pierwszy tomik poetycki ukazał się w 1956 roku.
Dorobek literacki Julii Hartwig obejmuje kilkanaście zbiorów poezji i
prozy poetyckiej oraz monografie, eseje, tłumaczenia, a także książki
dla dzieci. Na język polski przekładała twórczość takich pisarzy, jak:
Guillaume Apollinaire, Allen Ginsberg czy Max Jacob.
W
czasie II wojny światowej Julia Hartwig brała udział w konspiracji,
była łączniczką Armii Krajowej. Uczestniczyła w podziemnym życiu
kulturalnym, a także studiowała polonistykę i romanistykę na tajnym
Uniwersytecie Warszawskim. W gronie jej profesorów byli: Julian
Krzyżanowski, Witold Doroszewski, Władysław Tatarkiewicz, Tadeusz
Kotarbiński.
Po wojnie
publikowała zbiory poezji własnej i tłumaczonej z innych języków, a
także eseje i tomy prozy. Wraz z mężem - poetą i prozaikiem Arturem
Międzyrzeckim - wydała "Antologię poezji amerykańskiej" i kilka książek
dla dzieci. Poetka wydawała również prozę, w tym "Dziennik amerykański" z
pobytu w Stanach Zjednoczonych. W latach 1952-1969 była autorką
słuchowisk nadawanych w Polskim Radiu.
W
PRL Julia Hartwig była działaczką opozycji demokratycznej. W styczniu
1976 roku podpisała "Memoriał 101" przeciwko planowanym zmianom w
Konstytucji PRL. Wspólnie z mężem włączała się też w rozmaite akcje
opozycyjne. W 1989 roku była członkiem Komitetu Obywatelskiego przy
przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie.
W
1995 roku o poetce powstał film dokumentalny "Julia Hartwig", osiem lat
później kolejny - "Ułamki codzienności. Julia Hartwig".
IAR/ds
