Piotr Karpowicz był ostatnim żyjącym żołnierzem Uderzeniowych Batalionów Kadrowych. Podczas operacji „Ostra Brama” w lipcu 1944 roku brał udział w organizacji siatki łączników z oddziałami partyzanckimi Armii Krajowej.
Uczestniczył w walkach z Niemcami o Wilno, wtedy też został ranny oraz w odbiciu więźniów-żołnierzy AK z więzienia na Łukiszkach.
Piotr Karpowicz w styczniu 1945 roku został aresztowany przez NKWD i skazany na dziesięć lat pozbawienia wolności. Trafił do łagru o zaostrzonym rygorze w Norylsku, gdzie przebywał do 1954 roku.
W 1955 roku Piotr Karpowicz wrócił do Koszalina jako repatriant. Później był wieloletnim działaczem „Solidarności” i wykładowcą akademickim na Politechnice Koszalińskiej.
