„Studio Kołobrzeg”: m.in. o monitoringu placów zabaw i otwarciu świetlicy w Sianożętach

50 lat czekali i się doczekali. Mowa o świetlicy, która w sobotę została uroczyście oddana do użytku mieszkańcom Sianożęt w gm. Ustronie Morskie.

Koszt powstania obiektu to ponad 900 ty,. zł, a środki w całości pochodziły z zasobów własnych gminy. Jak powiedzieli mieszkańcy była to jedna z najbardziej wyczekiwanych inwestycji.

Świetlicę w Sianożętach zwiedzała Gosia Abramowicz.

Dużo ciekawych rzeczy działo się w miniony weekend w świecie sportu. Relację z wydarzeń przygotował Mariusz Wolański.

Po pięciu latach starań w Kołobrzegu dobiegła końca budowa Pomnika Pamięci Nadberezyńców i Ofiar Akcji Antypolskiej NKWD 1937 - 1938. Wybudowanie pomnika za cel postawiło sobie Stowarzyszenie Budowy Pomnika Akcji Antypolskiej NKWD i Zagłady Nadberezyńców. W sobotę inicjatorzy przedsięwzięcia spotkali się przy pomniku i oficjalnie ogłosili zakończenie prac jednocześnie składając podziękowania wszystkim, którzy przyczynili się do jego powstania.

Spotkanie odbyło się w strugach deszczu, co też miało swoją dodatkową symbolikę.

Głównym fundatorem przedsięwzięcia była Kancelaria Premiera Mateusza Morawieckiego, która wsparła budowę kwotą 900 tysięcy złotych. Oficjalne otwarcie pomnika zaplanowano na 11 sierpnia w rocznicę wydania przez Józefa Stalina rozkazu przeprowadzenie Akcji Antypolskiej NKWD.

Na miejscu był Mariusz Wolański.

Urząd miasta w Kołobrzegu dostał 100 tys. zł na zamontowanie kamer na trzech placach zabaw. Pieniądze pochodzą z rządowego Programu ograniczania przestępczości i aspołecznych zachowań „Razem bezpieczniej” im. Władysława Stasiaka.

Zapytaliśmy tych najmłodszych jak i trochę starszych użytkowników placu zabaw o to, czy kamery w takich miejscach są potrzebne. Monitoring zostanie zamontowany do końca roku.

Sławoj Kigina, opozycjonista okresu PRL

Gościem „Otwartej Anteny” był Sławoj Kigina, opozycjonista czasów PRL. Rozmowa dotyczyła Chełminiaków, czyli osób, które były internowane w 1982 roku między innymi w Chełmnie w wojskowych jednostkach, które „jednostkami” były tylko z nazwy a de facto stanowiły miejsca odosobnienia. Do „służby wojskowej” powoływano osoby z chorobami serca, kręgosłupa, czy dużymi wadami wzroku. Najczęściej lokowano ich z dala od domów rodzinnych, często umieszczano w barakach przerobionych z wagonów albo nawet pod namiotami.

Jedną z takich osób był właśnie Sławoj Kigina. Jak wspomina tamte czasy, jak wyglądała jego droga opozycyjna i o tym, co można jeszcze zrobić aby pamięć o tamtych wydarzeniach nie zaginęła? Te pytania zadawał Sławomir Kamola.