Autorzy artykułu, który ukazał się na łamach periodyku „Nature Human Behaviour” (https://www.nature.com/articles/s41562-022-01359-x) zidentyfikowali aż 69 miejsc w genomie, które wpływają na wyczucie rytmu człowieka.
Wskazane przez nich geny pełnią jednocześnie istotne role w funkcjonowaniu centralnego układu nerwowego. Biorą udział m.in. we wczesnym rozwoju obszarów mózgu odpowiedzialnych za koordynację ruchową i zdolności słuchowe.
- Za wyczucie rytmu nie odpowiada pojedynczy gen; na tę zdolność wpływa wiele różnych genów - mówi współautorka badania prof. Reyna Gordon z Vanderbilt University. Dodaje ona, że „zdolność do stukania, klaskania i tańczenia w rytm muzyki znajdują się w samym centrum muzykalności człowieka”.
Dalsza analiza wskazała kolejne zależności. Okazało się, że geny wyczucia rytmu są powiązane też z innymi procesami, w tym z chodzeniem, oddychaniem, a także cyklami dobowymi. - Ta praca kładzie podwaliny od zrozumienie biologii muzykalności i jej powiązań z innymi ludzkimi cechami - stwierdza współautorka odkrycia, prof. Lea Davis.
Badacze doszli do swoich wniosków po przeanalizowaniu informacji genetycznej ponad 600 tys. osób - klientów firmy 23andMe (oferującej testy genetyczne), którzy wyrazili zgodę na udział w tym projekcie. - Potężna liczba dobrowolnych uczestników oznaczała unikalną możliwość wychwycenia nawet słabych genetycznych sygnałów. Uzyskane wyniki oznaczają duży krok w stronę naukowego zrozumienia związków między muzykalnością i genetyką - mówi dr David Hinds, ekspert z 23andMe.
