Jak Powstanie Warszawskie wygląda od strony liczb?
11 - tyle
dni upłynęło od podjęcia decyzji o wybuchu powstania do rozpoczęcia
walk. O podjęciu akcji zbrojnej w stolicy zadecydowano 21 lipca 1944 r.
na spotkaniu generałów Tadeusza Komorowskiego, Leopolda Okulickiego
„Niedźwiadka” i Tadeusza Pełczyńskiego „Grzegorza”. Ostateczny rozkaz
wydał gen. Bór Komorowski.
63 - tyle dni trwało powstanie. Za datę jego rozpoczęcia uznaje się 1 sierpnia 1944 r. Zakończone zostało 3 października. 2 października, w
kwaterze gen. von dem Bacha-Zelewskiego w Ożarowie, przedstawiciele
Komendy Głównej AK płk Kazimierz Iranek-Osmecki „Jarecki” i ppłk Zygmunt
Dobrowolski „Zyndram”
podpisali „Układ o zaprzestaniu działań wojennych w Warszawie”,
przewidujący przerwanie walki o godz. 21.00 czasu warszawskiego.
25
000 - tyle osób wystąpiło po stronie polskiej w dniu wybuchu powstania.
Szeregi ochotników rosły i, jak ustalili naukowcy, w powstaniu wzięło
udział łącznie 48183 osoby. Większość powstańców była żołnierzami AK. Do
powstania dołączyli również członkowie innych niepodległościowych
formacji zbrojnych, m.in. Armii Ludowej, Narodowych Sił Zbrojnych oraz
nieliczni (ukrywający się po pacyfikacji powstania w getcie warszawskim)
przedstawiciele Żydowskiej Organizacji Bojowej.
2500 - tylko
tyloma pistoletami dysponowali powstańcy 1 sierpnia 1944 r. Ponadto na
uzbrojenie składało się: 1475 karabinów, 420 pistoletów maszynowych, 94
ręczne karabiny maszynowe, 20 ciężkich karabinów maszynowych. Posiadano
także broń produkowaną przez AK we własnym zakresie: miotacze ognia,
butelki zapalające, pistolety „błyskawice”, granaty („sidolówki”
i „filipinki”). Ta ilość broni pozwalała na wyekwipowanie jedynie kilku
tysięcy żołnierzy. Później powstańcy korzystali z broni zdobycznej i
pochodzące ze zrzutów amerykańskich i sowieckich.
18 000 - tylu
powstańców poległo w czasie walk, a 25 tys. zostało rannych. Poległo lub
zaginęło również około 2,3 tys. żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego gen.
Zygmunta Berlinga, którzy usiłowali pomóc walczącej stolicy.
180
000 - straty wśród ludności cywilnej. Z tej liczby prawie 1/3 to ofiary
egzekucji. Tylko podczas ekshumacji ofiar niemieckich zbrodni na woli
zebrano 12 ton ludzkich prochów.
50 000 - tylu żołnierzy walczyło po stronie niemieckiej. Niemcy dodatkowo dysponowali
wojskami pancernymi, lotnictwem i artylerią, do walki z powstańcami.
Charakterystyczną cechą sił niemieckich tłumiących powstanie był liczny
udział w walce jednostek kolaboracyjnych złożonych z byłych obywateli
ZSRR.
pg/mt