Wcześniej, przez osiem lat był wiceprezydentem, za czasów Ronalda Reagana. Jego syn George W. Bush junior sprawował urząd prezydenta przez dwie kadencje, w latach 2001-2009.
Prezydentura republikanina George'a Busha przypadła na okres ostatecznego rozpadu komunizmu i kresu zimnej wojny, a także wzrostu roli Ameryki w świecie. Jednocześnie był to czas narastania trudności gospodarczych, które zadecydowały o jego przegranej w kolejnych wyborach prezydenckich.
Bush był zwolennikiem aktywnej polityki zagranicznej. W stosunkach ze Związkiem Radzieckim popierał Michaiła Gorbaczowa i jednocześnie próbował przeciwdziałać rozpadowi imperium sowieckiego. Prowadził działania na rzecz przywrócenia pokoju na Bliskim Wschodzie, popierał zniesienie apartheidu w RPA. Po rozwiązaniu ZSRR i powstaniu Wspólnoty Niepodległych Państw w 1991 roku, uznał nowe kraje i rozpoczął współpracę z Rosją, dążąc do redukcji zbrojeń strategicznych. Podpisał dwa rosyjsko-amerykańskie układy rozbrojeniowe: START I i START II. Za jego prezydentury Stany Zjednoczone prowadziły interwencję zbrojną w Panamie oraz operacje militarne w ramach międzynarodowej koalicji w czasie I wojny w Zatoce Perskiej. W czasie kadencji Busha w kraju zwiększyła się inflacja, wzrosło bezrobocie i zadłużenie wewnętrzne. Było to głównym powodem jego porażki wyborczej w 1992 roku z demokratą Billem Clintonem.
